лубо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лубо́к лубкі́
Р. лубка́ лубко́ў
Д. лубку́ лубка́м
В. лубо́к лубкі́
Т. лубко́м лубка́мі
М. лубку́ лубка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лубо́к, -бка́, мн. -бкі́, -бко́ў, м.

1. Тое, што і луб (у 2 знач.).

2. Ручны кораб з лубу.

Ісці па ягады з лубкамі.

3. Тонкія дошчачкі, якія накладаюцца на месцы касцявога пералому.

Нага ў лубках.

4. Ліпавая дошка, на якой гравіравалася карціна для друкавання, а таксама карціна такога вырабу, якая вызначалася прымітыўнасцю або даступнасцю вобразаў.

Рускі л.

|| прым. лубко́вы, -ая, -ае і лу́бачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лубо́к, -бка м., в разн. знач. лубо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лубо́к м.

1. в разн. знач. лубо́к, род. лубка́ м.;

2. (лукошко) лубя́нка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лубок

т. 9, с. 354

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

лубо́к, ‑бка, м.

1. Тое, што і луб (у 2 знач.). На .. [ўслоне] вядро драўлянае, а каля вядра з лубка каробка. Галавач.

2. Тое, што і лубянка. Дзяўчаты ж запяваюць звонка песню Ды йдуць гурмою з лубкамі ў руках: Суніцы сакавітыя на ўзлессі! Кірэенка.

3. звычайна мн. (лу́бкі, ‑оў). Тонкія дошчачкі, якія накладаюцца на месца касцявога пералому. Рука ў лубках гудзе надаедлівым болем. Брыль.

4. Ліпавая дошка, на якой даўней гравіравалася карціна для друкавання. // Надрукаваная з такой дошкі карціна, якая вызначалася прастатой і даступнасцю вобразаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лубо́к​II м перан Kitsch m -(e)s; primitíve [-və] Kultur

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

лубо́к​I м

1. бат Báumrinde f -, -n, Bástschicht f -, -en;

2. мед Schíene f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Лубок ’лубянка’, ’абечак’, ’луб’ (ТСБМ, ТС, Касп.). Да луб 1. Гл. таксама лубк 1. Сюды ж маст. лубок ’сабачая будка’ (Сцяшк. Сл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

splint [splɪnt] n. med. лубо́к, шы́на;

apply a splint накла́дваць шы́ну

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)