Лодачнікаў У. М. 7/209; 8/420

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ло́дачнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ло́дачнік ло́дачнікі
Р. ло́дачніка ло́дачнікаў
Д. ло́дачніку ло́дачнікам
В. ло́дачніка ло́дачнікаў
Т. ло́дачнікам ло́дачнікамі
М. ло́дачніку ло́дачніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

баркаро́ла, -ы, мн. -ы, -о́л, ж.

Лірычная песня венецыянскіх лодачнікаў, а таксама інструментальны ці вакальны твор у стылі такой песні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

баркаро́ла, ‑ы, ж.

Павольная лірычная песня венецыянскіх лодачнікаў. // Інструментальны і вакальны твор у стылі такой песні.

[Іт. barcarola.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

баркаро́ла

(іт. barcarola, ад barca = лодка)

1) тое, што і гандальера 1;

2) вакальны або інструментальны твор у стылі песні венецыянскіх лодачнікаў (гандальераў) з лірычнай мелодыяй, музычным суправаджэннем, у якім чуецца плёскат хваляў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)