ло́г
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ло́г |
лагі́ |
| Р. |
ло́гу |
лаго́ў |
| Д. |
ло́гу |
лага́м |
| В. |
ло́г |
лагі́ |
| Т. |
ло́гам |
лага́мі |
| М. |
ло́зе
лагу́ |
лага́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
лог, -у, М ло́гу і лагу́, мн. лагі́, лаго́ў, м.
Шырокі доўгі яр з адхоннымі схіламі.
Ісці логам.
Спусціцца ў л.
|| памянш. лажо́к, -жка́, мн. -жкі́, -жко́ў, м.
|| прым. лагавы́, -а́я, -о́е.
Лагавыя травы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
лог (род. ло́гу) м. лощи́на ж., лог
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лог м.
1. (овраг) лог, род. ло́гу м.; яр, род. я́ра м.;
2. (залежь) обл. абло́га, -гі ж.;
3. стр. руб, род. ру́ба м.;
кла́дка ло́гом кла́дка ру́бам.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лог, ‑у, м.
Шырокі і доўгі яр з адхоннымі схіламі. За логам, дзе рос алешнік і цякла рачулка, на горцы раскінуўся маёнтак. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
лог м. Hohlweg m -(e)s, -e;
сухі́ лог Tróckental n -s, -täler
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Лог ’шырокі, доўгі яр з адхоннымі схіламі’ (ТСБМ), ’даліна, нізіна, лагчына’ (Гарэц., Касп., Яруш., Сцяшк.; саліг., КЭС; віл., барыс., раг., Сл. ПЗБ), ’гразкая частка дарогі праз луг’ (Мат. Бых.), ’сенажаць, нізіна’ (ТС), ’вузкі кавалак сенажаці паміж палеткамі’ (КЭС, лаг.), ’лагчына з хмызняком’ (Ян.), навагр. ’раздолле’ (КЭС). З аналагічнымі значэннямі — у рус. і ст.-рус. мовах. Укр. лог, ліг ’логавішча’, серб.-харв. ло̑г ’тс’, ’ляжанне’, балг. лог ’прынада’. Прасл. logъ < ležati (Слаўскі, 5, 256–257; Фасмер, 2, 509). Параўн. бел. навагр., слонім. логма (і лёгма) ляжаць (Нар. сл., Нар. словатв.), палес. логом лежаць ’нерухома, не маючы сіл падняцца’, логоваць ’ляжаць аблогам’ (ТС), серб.-харв. лежи логом ’ляжыць нерухома’. І.‑е. адпаведнікі: ст.-грэч. λόχος ’засада’, ст.-нарв. log ’месца ляжання’, гальск. logan ’магіла’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
лог
1. Звычайна сухадольны луг паблізу вёсак, паміж палёў, каля рэчак, у неглыбокіх раўках (БРС).
2. Шырокая нізіна, даліна (БРС).
3. Балота, дрыгва, мокрае месца на лузе (Зах. Бел. Др.-Падб., Рэч., Стаўбц.).
□ ур. Лог (поле) Стаўбц. (Прышч.), ур. Процкі лог (сенажаць) каля в. Шаламы Слаўг.
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
-лог, -лаг
(гр. logos = слова; вучэнне)
другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццям «той, хто займаецца навукай», «слова», «маўленне».
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)