ло́г
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ло́г |
лагі́ |
| Р. |
ло́гу |
лаго́ў |
| Д. |
ло́гу |
лага́м |
| В. |
ло́г |
лагі́ |
| Т. |
ло́гам |
лага́мі |
| М. |
ло́зе
лагу́ |
лага́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
лог, -у, М ло́гу і лагу́, мн. лагі́, лаго́ў, м.
Шырокі доўгі яр з адхоннымі схіламі.
Ісці логам.
Спусціцца ў л.
|| памянш. лажо́к, -жка́, мн. -жкі́, -жко́ў, м.
|| прым. лагавы́, -а́я, -о́е.
Лагавыя травы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
лог (род. ло́гу) м. лощи́на ж., лог
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лог м.
1. (овраг) лог, род. ло́гу м.; яр, род. я́ра м.;
2. (залежь) обл. абло́га, -гі ж.;
3. стр. руб, род. ру́ба м.;
кла́дка ло́гом кла́дка ру́бам.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лог, ‑у, м.
Шырокі і доўгі яр з адхоннымі схіламі. За логам, дзе рос алешнік і цякла рачулка, на горцы раскінуўся маёнтак. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
лог м Hohlweg m -(e)s, -e;
сухі́ лог Tróckental n -s, -täler
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Лог ’шырокі, доўгі яр з адхоннымі схіламі’ (ТСБМ), ’даліна, нізіна, лагчына’ (Гарэц., Касп., Яруш., Сцяшк.; саліг., КЭС; віл., барыс., раг., Сл. ПЗБ), ’гразкая частка дарогі праз луг’ (Мат. Бых.), ’сенажаць, нізіна’ (ТС), ’вузкі кавалак сенажаці паміж палеткамі’ (КЭС, лаг.), ’лагчына з хмызняком’ (Ян.), навагр. ’раздолле’ (КЭС). З аналагічнымі значэннямі — у рус. і ст.-рус. мовах. Укр. лог, ліг ’логавішча’, серб.-харв. ло̑г ’тс’, ’ляжанне’, балг. лог ’прынада’. Прасл. logъ < ležati (Слаўскі, 5, 256–257; Фасмер, 2, 509). Параўн. бел. навагр., слонім. логма (і лёгма) ляжаць (Нар. сл., Нар. словатв.), палес. логом лежаць ’нерухома, не маючы сіл падняцца’, логоваць ’ляжаць аблогам’ (ТС), серб.-харв. лежи логом ’ляжыць нерухома’. І.‑е. адпаведнікі: ст.-грэч. λόχος ’засада’, ст.-нарв. log ’месца ляжання’, гальск. logan ’магіла’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
лог
1. Звычайна сухадольны луг паблізу вёсак, паміж палёў, каля рэчак, у неглыбокіх раўках (БРС).
2. Шырокая нізіна, даліна (БРС).
3. Балота, дрыгва, мокрае месца на лузе (Зах. Бел. Др.-Падб., Рэч., Стаўбц.).
□ ур. Лог (поле) Стаўбц. (Прышч.), ур. Процкі лог (сенажаць) каля в. Шаламы Слаўг.
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)