лиходе́й уст., нар.-поэт. ліхадзе́й, -дзе́я м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лиходей

Том: 17, старонка: 77.

img/17/17-077_0295_Лиходей.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Ліхадзе́й ’вораг’ (Грыг., Бяльк., Шат.; шальч., навагр., Сл. ПЗБ; КЭС, лаг.; пух., З нар. сл.), ’чалавек, які наўмысна робіць зло’ (Растарг.), ліхадзейства ’благія ўчынкі’ (КЭС, лаг.). Укр. лиході́й, рус. лиходей, ст.-рус., ц.-слав. лиходѣи. Прасл. lixodějь (Трубачоў, Эт. сл., 15, 92). Да lixo > ліха і dějati > дзе́яць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

злы́дзень, -дня м., разг.

1. лиходе́й, злоде́й; злы́день;

2. только мн. невзго́ды; злы́дни;

◊ хадзі́ў тры дні, а прынёс ~дні — ходи́л три дня, а пришёл ни с чем

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)