Ле́іць ’ліць’ (смарг., Сл. паўн.-зах.). Да ле́яць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

накле́іць, -ле́ю, -ле́іш, -ле́іць; -ле́ены; зак.

1. што. Прымацаваць што-н. пры дапамозе клею.

Н. афішу.

2. чаго. Склейваючы, зрабіць нейкую колькасць чаго-н.

Н. канвертаў.

|| незак. накле́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. накле́йванне, -я, н. і накле́йка, -і, ДМ -кле́йцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ме́ліць ’малоць’ (Яруш.). Другасная форма, утвораная ад асновы цяперашняга часу мелʼ‑ю (< прасл. melʼjo) пры дапамозе суфікса ‑іць, як ле́іць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)