ле́тапіс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ле́тапіс ле́тапісы
Р. ле́тапісу ле́тапісаў
Д. ле́тапісу ле́тапісам
В. ле́тапіс ле́тапісы
Т. ле́тапісам ле́тапісамі
М. ле́тапісе ле́тапісах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ле́тапіс, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Пагадовы запіс гістарычных падзей сучаснікам; кніга з такімі запісамі.

Л.

Аўрамкі.

2. перан. Тое, што і гісторыя (у 4 знач.).

Л.

Вялікай Айчыннай вайны.

|| прым. летапі́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ле́тапіс, -су м. ле́топись ж.;

◊ жывы́ л. — жива́я ле́топись

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ле́тапіс, ‑у, м.

Пагадовы запіс гістарычных падзей у старажытныя часы; кніга з такімі запісамі. Ноўгарадскі летапіс. Летапіс Аўраамкі. // перан.; чаго. Паслядоўны запіс якіх‑н. падзей; хроніка, гісторыя чаго‑н. Летапіс ваеннай славы.

•••

Жывы летапіс — пра таго, хто добра памятае ўсе сучасныя яму падзеі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

«Летапіс» (час.), гл. «Беларускі летапіс»

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ле́тапіс м. гіст. Chronik [´kro:-] f -, -en, Annálen pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

«Летапіс» (аб’яднанне дакумент. фільмаў) 7/237; 12/647

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

«Летапіс»

т. 9, с. 220

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Кёнігсбергскі летапіс, гл. Радзівілаўскі летапіс

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Галіцкі летапіс 3/309

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)