Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
озёрно-лесно́й азёрна-лясны́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
азёрна-лясны́ озёрно-лесно́й
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лясны́ лесно́й;
~ны́я насаджэ́нні — лесны́е насажде́ния;
~на́я сце́жка — лесна́я тропа́;
л. край — лесно́й край;
л. інстыту́т — лесно́й институ́т;
л. э́кспарт — лесно́й э́кспорт;
~на́я бі́ржа — лесна́я би́ржа
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ГЕ́ЛЬТМАН Віктар Сцяпанавіч
(9.10.1926, Мінск — 21.8.1985),
бел. геабатанік. Д-р біял. н. (1974). Скончыў Бел. лесатэхн. ін-т (1954). З 1957 у Ін-це эксперым. батанікі АН Беларусі. Навук. працы па лясной геабатаніцы і лясной тыпалогіі. Дзярж. прэмія Беларусі 1972.
Тв.:
Леса Белорусского Полесья: (геоботанические исслед.). Мн., 1977 (разам з І.Д.Юркевічам, М.Ф.Лоўчым);
Географический и типологический анализ лесной растительности Белоруссии. Мн., 1982.
т. 5, с. 145
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ЗАХА́РАЎ Васіль Кірылавіч
(24.8.1886, г. Ладзейнае Поле Ленінградскай вобл., Расія — 12.3.1967),
бел. вучоны ў галіне лесаводства. Д-р с.-г. н. (1948), праф. (1926). Засл. дз. нав. Беларусі (1956). Скончыў Ленінградскі лясны ін-т (1923). З 1926 у БСГА, з 1930 у Бел. тэхнал. ін-це. Навук. працы па лесаўпарадкаванні і таксацыі лесу.
Тв.:
Новое в технике лесной таксации. М., 1966;
Лесная таксация. 2 изд. М., 1967.
т. 7, с. 10
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
кардо́н I, -ну м., в разн. знач. карто́н;
ліст ~ну — лист карто́на
кардо́н II м.
1. в разн. знач. кордо́н;
паграні́чны к. — пограни́чный кордо́н;
лясны́ к. — лесно́й кордо́н;
тамо́жны к. — тамо́женный кордо́н;
2. грани́ца ж., рубе́ж, кордо́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
БІЯГЕАЦЭНО́З
(ад бія... + геа... + цэноз),
узаемаабумоўлены комплекс жывых і нежывых кампанентаў, звязаных паміж сабой абменам рэчываў і абменам энергіі; адна з найб. складаных прыродных сістэм. Паняцце біягеацэнозу прапанаваў сав. вучоны У.М.Сукачоў (1940). Жывыя кампаненты біягеацэнозу — аўтатрофы (фотасінтэзавальныя зялёныя расліны, хемасінтэзавальныя мікраарганізмы) і гетэратрофы (жывёлы, грыбы, многія бактэрыі, вірусы), нежывыя — прыземны слой атмасферы з газавымі і цеплавымі рэсурсамі, сонечная энергія, глеба з водамінер. рэсурсамі і часткова кара выветрывання (у водным біягеацэнозе — вада). Сукупнасць усіх жывых арганізмаў біягеацэнозу (біяцэноз) уключае прадуцэнтаў (пераважна зялёныя расліны), што ўтвараюць арган. рэчывы, кансументаў (жывёлы) і рэдуцэнтаў (мікраарганізмы), якія жывуць за кошт гатовых арган. рэчываў і ажыццяўляюць іх раскладанне да простых мінер. кампанентаў, зноў спажываных раслінамі. Біягеацэноз — элементарная адзінка біясферы зямнога шара. Межы біягеацэнозу — канкрэтныя раслінныя згуртаванні. Блізкі да біягеацэнозу тэрмін фацыя.
Літ.:
Основы лесной биогеоценологии. М., 1964.
т. 3, с. 167
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ла́гер
1. Месца, дзе стаяла войска (БРС).
2. Абгароджанае месца для жывёлы ў полі або ў лесе (Гродз., Маг., Слон., Ст.-дар. ДАБМ Кам. 322).
□ ур. Лагер (луг) каля в. Лясная Слаўг. Параўн.: «Из лагору от деревни Лесной» (1708 Лісты Пятра I, вып. 1, 1948, 170).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)