Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
лесаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
1. Чалавек, які жыве ў лесе, займаецца паляваннем (разм.).
2. У міфалогіі: чалавекападобная казачная істота, якая жыве ў лесе і наводзіць жахі як нячыстая сіла, лясун.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
лесаві́к, -ка́м.
1.разг. (живущий в лесу) лесови́к;
2.см. лясу́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лесаві́к, ‑а, м.
Разм.
1. Чалавек, які звычайна жыве ў лесе, займаецца лясным промыслам, паляваннем. [Стары Міхайла], спрадвечны лесавік, не можа бачыць замест гордых і прыгожых дрэў — голыя пні.Кучар.
2. Лясун. Колькі казак расказвалі [Васілінцы] пра густы цёмны лес! Там водзяцца лесавікі, што хапаюць непаслухмяных дзяцей.Ус.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
лесаві́кмгл лясун
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Лесавік, лесові́к ’лясун’ (Нік., Няч., Грыг., Яруш., Мат. Гом., ТСБМ) у выніку універбізацыі з лесавы дух. Параўн. і лесавы ’лясны дух, лясун’ (Маш.; петр., Мат. Гом.). У выніку пераносу значэння — любан. лесаві́к ’жыхар лясістых мясцовасцей’ (Нар. словатв.). Дадатковае значэнне прыметніка лесавы ’дзікі’ (Янк. II, Шат., Бяльк.) з’явілася падставай для лесавікі́ ’дзікія лясныя яблыкі’ (Касп.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
лесаві́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Рмн. ‑чак; ж.
Разм.Жан.далесавік (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лесови́к
1.обл.лесаві́к, -ка́м.;
2.(леший) миф. лясу́н, род. лесуна́м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Вадаві́к ’вадзяны дух’ (Шпіл. Моз.). Да вада. Параўн. лесавік ’лясны дух, лясун’; рус.водовик ’усякая жывёліна, што жыве ў вадзе’. Параўн. вадзянік1.