ле́ннік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ле́ннік ле́ннікі
Р. ле́нніка ле́ннікаў
Д. ле́нніку ле́ннікам
В. ле́нніка ле́ннікаў
Т. ле́ннікам ле́ннікамі
М. ле́нніку ле́нніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ле́ннік м., ист. ле́нник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ле́ннік, ‑а, м.

Гіст. Васал, які атрымаў лен.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ле́ннік м. гіст. Léhnsmann m -(e)s, -leute

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ле́нник ист. ле́ннік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

lennik

м. гіст. леннік; васал

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

hołdownik

м. гіст. васал; леннік; даннік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Léhnsmann

m -(e)s, -männer i -leute гіст. ле́ннік, васа́л

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)