легірава́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
легірава́льны |
легірава́льная |
легірава́льнае |
легірава́льныя |
| Р. |
легірава́льнага |
легірава́льнай
легірава́льнае |
легірава́льнага |
легірава́льных |
| Д. |
легірава́льнаму |
легірава́льнай |
легірава́льнаму |
легірава́льным |
| В. |
легірава́льны (неадуш.)
легірава́льнага (адуш.) |
легірава́льную |
легірава́льнае |
легірава́льныя (неадуш.)
легірава́льных (адуш.) |
| Т. |
легірава́льным |
легірава́льнай
легірава́льнаю |
легірава́льным |
легірава́льнымі |
| М. |
легірава́льным |
легірава́льнай |
легірава́льным |
легірава́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
легірава́льны тех. леги́рующий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
легірава́льны, ‑ая, ‑ае.
Які дабаўляецца пры плаўцы да якога‑н. металу для надання яму пэўных якасцей. Легіравальные металы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Легіравальны элемент 1/144; 5/286; 6/292
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
леги́рующий прил. легірава́льны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
składnik
м.
1. кампанент, элемент, частка;
składnik stopu — легіравальны састаў;
2. мат. складаемае
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)