легкава́жны, -ая, -ае.

1. Які мае невялікую ці недастатковую вагу.

Л. груз.

2. перан. Легкадумны, несур’ёзны, павярхоўны.

Л. выпад.

|| наз. легкава́жнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

легкава́жны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. легкава́жны легкава́жная легкава́жнае легкава́жныя
Р. легкава́жнага легкава́жнай
легкава́жнае		 легкава́жнага легкава́жных
Д. легкава́жнаму легкава́жнай легкава́жнаму легкава́жным
В. легкава́жны (неадуш.)
легкава́жнага (адуш.)		 легкава́жную легкава́жнае легкава́жныя (неадуш.)
легкава́жных (адуш.)
Т. легкава́жным легкава́жнай
легкава́жнаю		 легкава́жным легкава́жнымі
М. легкава́жным легкава́жнай легкава́жным легкава́жных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

легкава́жны прям., перен. легкове́сный;

л. груз — легкове́сный груз;

~ныя меркава́нні — легкове́сные сужде́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

легкава́жны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае нязначную ці недастатковую вагу. Легкаважны груз.

2. перан. Несур’ёзны, легкадумны, павярхоўны. У іншых выпадках паэтычнасць, не падмацаваная праўдай побыту, сюжэтам, застаецца павярхоўнай і легкаважнай. Кучар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

легкава́жны

1. leicht;

2. перан. (легкадумны) únwesentlich, geríngfügig; óberflächlich (пявярхоўны);

легкава́жны аргуме́нт ein nicht ernst zúnehmendes Argumént

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

легкове́сный прям., перен. легкава́жны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

легкава́гавы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і легкаважны (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

легка..., (гл. лёгка...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «лёгка...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: легкаважны, легкаплаўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фанфаро́н

(ісп. fanfarron, ад ар. farfar = легкаважны)

хвалько, выхваляка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

léichtfertig

a

1) легкаду́мны, легкава́жны, бестурбо́тны

2) непраду́маны, аванту́рны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)