лаці́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. лаці́на
Р. лаці́ны
Д. лаці́не
В. лаці́ну
Т. лаці́най
лаці́наю
М. лаці́не

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ла́ціна

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ла́ціна ла́ціны
Р. ла́ціны ла́цін
Д. ла́ціне ла́цінам
В. ла́ціну ла́ціны
Т. ла́цінай
ла́цінаю		 ла́цінамі
М. ла́ціне ла́цінах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ла́ціна ж., стр., разг. обреше́тина, подреше́тина

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ла́ціна, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і лата ​2. Там, уверсе, пад лацінамі, гнёзды ластавак. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ла́ціна ж гл лата II

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

лаці́на ж разм Latéin n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Лаці́на ’лацінская мова’ (Нас.), ст.-бел. латина, латына ’тс’, ’каталіцызм’ (XV ст.), запазычана са ст.-польск. łacina, якое з лац. latina (Кюнэ, Poln., 73; Булыка, Лекс. запазыч., 187).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лаціна...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. лацінскі, напр., лацінамоўны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пія́стр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Назва манеты ў Турцыі, Егіпце і некаторых іншых краінах, а раней і ў Іспаніі, Партугаліі і лаціна-амерыканскіх краінах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Latino [læˈti:nəʊ] n. (pl. Latinos) лаціна амерыка́нец

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)