ла́сціць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ла́шчу |
ла́сцім |
| 2-я ас. |
ла́сціш |
ла́сціце |
| 3-я ас. |
ла́сціць |
ла́сцяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
ла́сціў |
ла́сцілі |
| ж. |
ла́сціла |
| н. |
ла́сціла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
ла́сці |
ла́сціце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
ла́сцячы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Ла́сціцца, ласціць ’выяўляць (да каго-небудзь) ласку, лагоднасць’, ’падлашчвацца, падлізвацца’ (Бяльк., Яруш., Нас., Касп., Сцяшк. Сл.). Укр. ластитися ’лашчыцца’, паўн.-рус. ластить(ся) ’тс’. Да ласка (гл.). Агляд літаратуры гл. Фасмер, 2, 463.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)