ла́сціцца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ла́шчуся |
ла́сцімся |
| 2-я ас. |
ла́сцішся |
ла́сціцеся |
| 3-я ас. |
ла́сціцца |
ла́сцяцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
ла́сціўся |
ла́сціліся |
| ж. |
ла́сцілася |
| н. |
ла́сцілася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
ла́сціся |
ла́сціцеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
ла́сцячыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Ла́сціцца, ласціць ’выяўляць (да каго-небудзь) ласку, лагоднасць’, ’падлашчвацца, падлізвацца’ (Бяльк., Яруш., Нас., Касп., Сцяшк. Сл.). Укр. ластитися ’лашчыцца’, паўн.-рус. ластить(ся) ’тс’. Да ласка (гл.). Агляд літаратуры гл. Фасмер, 2, 463.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
łaszczyć się
незак.
1. квапіцца на што, галіцца на што; гнацца (за чым);
łaszczyć się na cudzą własność — квапіцца на чужую ўласнасць;
2. падлашчвацца, ласціцца, падлізвацца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)