ланцэ́т, -а, М -цэ́це, мн. -ы, -аў, м.

Востры з двух бакоў хірургічны нож невялікіх памераў.

|| прым. ланцэ́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ланцэ́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ланцэ́т ланцэ́ты
Р. ланцэ́та ланцэ́таў
Д. ланцэ́ту ланцэ́там
В. ланцэ́т ланцэ́ты
Т. ланцэ́там ланцэ́тамі
М. ланцэ́це ланцэ́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ланцэ́т м., спец. ланце́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ланцэ́т, ‑а, М ‑цэце, м.

Даўнейшы хірургічны нож невялікіх памераў, востры з двух бакоў. [Прафесар] таропка перабягаў ад стала да стала, нейкім асаблівым жэстам браў бліскучы ланцэт і жвава ўзмахваў рукой. Шахавец.

[Ням. Lanzette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ланцэ́т м мед Lanzétte f -, -n; Rítzmesser n -s, -, Schlítzmesser n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ланцэ́т

(фр. lancette, ад лац. lancea = кап’ё)

хірургічны інструмент у выглядзе невялікага вострага з двух бакоў нажа.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Ланцэ́т ’невялікі хірургічны нож, востры з двух бакоў’ (ТСБМ). Паводле Крукоўскага (Уплыў, 88), прыйшло з рускай мовы. Аднак рэальна магло быць запазычана праз польскую мову. Першакрыніцай з’яўляецца франц. lancette ’тс’ < lance ’піка, дзіда’ < лац. lancea ’тс’ (Фасмер, 2, 458; Слаўскі, 4, 44).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ланце́т спец. ланцэ́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

коп’епадо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае форму, выгляд кап’я. Коп’епадобны ліст. Коп’епадобны ланцэт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ланцэтападо́бны, ‑ая, ‑ае.

З выгляду падобны на ланцэт; вузкі, востраканечны. Ланцэтападобнае лісце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)