Ланцэ́т ’невялікі хірургічны нож, востры з двух бакоў’ (ТСБМ). Паводле Крукоўскага (Уплыў, 88), прыйшло з рускай мовы. Аднак рэальна магло быць запазычана праз польскую мову. Першакрыніцай з’яўляецца франц.lancette ’тс’ < lance ’піка, дзіда’ < лац.lancea ’тс’ (Фасмер, 2, 458; Слаўскі, 4, 44).