лакалі́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. лакалі́т
Р. лакалі́ту
Д. лакалі́ту
В. лакалі́т
Т. лакалі́там
М. лакалі́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лакалі́т, -ту м., геол. лакколи́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лакаліт (геал.) 4/485 (іл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ЛАКАЛІ́Т

(ад грэч. lakkos яма, упадзіна + lithos камень),

грыбападобнае (караваепадобнае) або лінзападобнае інтрузіўнае цела (гл. Інтрузія), што ўтвараецца на невял. глыбіні пры ўкараненні магмы ў тоўшчу асадкавых горных парод, якія купалападобна прыўзнімаюцца над інтрузівам. Бываюць пранізаны жыльнымі магматычнымі пародамі, якія адыходзяць ад ядра Л. Працэсы дэнудацыі могуць агаляць Л. на паверхні (напр., г. Аюдаг у Крыме, група Л. на Каўказе, у наваколлі гарадоў Пяцігорск і Кіславодск).

Да арт. Лакаліт. Гара Аюдаг у Крыме.

т. 9, с. 104

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

лакалі́т

(ад гр. lakkos = яма + -літ)

маса мінералаў вулканічнага паходжання, якая застыла ў верхніх слаях зямной кары ў выглядзе грыба.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лакколи́т геол. лакалі́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

БЕШТА́У,

пяцівяршынная гара-лакаліт на Паўн. Каўказе, у Расіі. Выш. 1400 м. Шыракалістыя лясы. Паблізу г. Пяцігорск, паміж Бештау і г. Жалезная курорт Жалезнаводск.

т. 3, с. 135

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

гідралакалі́т

(ад гідра- + лакаліт)

мярзлотная форма рэльефу ў выглядзе купалападобнага ўзвышэння з ледзяным ядром.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

АЮДА́Г

(цюрк. Мядзведзь-гара),

гара-лакаліт і мыс на Паўд. беразе Крыма на Украіне. Замыкае з У Гурзуфскую бухту. Даўж. каля 3 км, выш. да 572 м. На стромкіх схілах разрэджаная ксерафітная дрэвава-хмызняковая расліннасць. Каля паўд.-зах. падножжа размешчаны міжнар. дзіцяча-юнацкі аздараўленчы лагер Артэк.

т. 2, с. 176

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

інтру́зія

(п.-лац. intrusio = упіхванне)

1) працэс нагнятання магмы ў тоўшчу зямной кары;

2) геалагічнае цела (бакаліт, лакаліт і інш.), складзенае з інтрузіваў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)