Лазі́ца

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Лазі́ца
Р. Лазі́цы
Д. Лазі́цы
В. Лазі́цу
Т. Лазі́цай
Лазі́цаю
М. Лазі́цы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лазі́ца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. лазі́ца лазі́цы
Р. лазі́цы лазі́ц
Д. лазі́цы лазі́цам
В. лазі́цу лазі́цы
Т. лазі́цай
лазі́цаю		 лазі́цамі
М. лазі́цы лазі́цах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

◎ Лазі́ца ’дробная і тонкая лаза’ (Нас.), лазіца, лазічка ’лазняк’ (Юрч. Вытв.), серб.-харв. лозица, макед. лозица, лозинка, балг. лозица — памянш. ад лоза ’вінаград’. Бел.-паўд.-слав. словаўтваральная паралель.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)