лазуры́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. лазуры́т
Р. лазуры́ту
Д. лазуры́ту
В. лазуры́т
Т. лазуры́там
М. лазуры́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лазуры́т, -у, М -ры́це, мн. -ы, -аў, м.

Мінерал сіняга колеру; выкарыстоўваецца для дробных вырабаў, упрыгожанняў, прыгатавання фарбаў (ультрамарыну).

|| прым. лазуры́тавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лазуры́т, -ту м., мин. лазури́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лазуры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Мінерал сіняга колеру; выкарыстоўваецца для дробных вырабаў, упрыгожанняў, прыгатавання фарбаў (ультрамарыну).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лазурыт

т. 9, с. 103

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

лазуры́т м мін Lasurít m -(e)s, -e, Lasúrstein m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

лазуры́т

(польск. lazuryt, ад с.-лац. lazurium = блакіт)

мінерал сіняга колеру падкласа каркасных сілікатаў, які выкарыстоўваецца для прыгатавання сіняй фарбы і як вырабны камень.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

лазури́т мин. лазуры́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ля́піс-лазу́рак, ‑рку, м.

Тое, што і лазурыт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

lazuryt, ~u

м. мін. лазурыт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)