Verbum

анлайнавы слоўнік

лазу́рак, -рку, м.

1. Тое, што і блакіт.

2. Фарба светла-сіняга колеру.

Малярны л.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лазу́рак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лазу́рак, -рку м. (краска) лазу́рь ж.; си́нька ж. (для белья);

○ берлі́нскі л. — берли́нская лазу́рь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лазу́рак, ‑рку, м.

1. Тое, што і блакіт.

2. Фарба светла-сіняга колеру. Малярны лазурак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лазу́рак

[польск. lazur < с.-в.-ням. lāsuife) < с.-лац. lazurium, ад ар. lāzaward]

1) блакіт;

2) фарба светла-сіняга колеру.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ля́піс-лазу́рак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ля́піс-лазу́рак, -рку м., мин. ля́пис-лазу́рь ж.; лазу́ревый ка́мень

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ля́піс-лазу́рак, ‑рку, м.

Тое, што і лазурыт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ля́піс-лазу́рак

(ад лац. lapis = камень + lazur = блакіт)

тое, што і лазурыт.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

лазу́р ж., см. лазу́рак

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)