кішэ́чнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кішэ́чнік кішэ́чнікі
Р. кішэ́чніка кішэ́чнікаў
Д. кішэ́чніку кішэ́чнікам
В. кішэ́чнік кішэ́чнікі
Т. кішэ́чнікам кішэ́чнікамі
М. кішэ́чніку кішэ́чніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кішэ́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Частка стрававальнай сістэмы чалавека і жывёл, якая пачынаецца за страўнікам і заканчваецца прамой кішкай; сукупнасць кішак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кішэ́чнік м. кише́чник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кішэ́чнік, ‑а, м.

Частка стрававальнага апарата чалавека і жывёл, якая пачынаецца за страўнікам і заканчваецца прамой кішкай; сукупнасць кішак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кішэчнік 2/410, 411; 3/184; 5/612; 6/6; 10/72

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

кішэ́чнік

т. 8, с. 316

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кішэ́чнік м. анат. Darm m -(e)s, Därme, Gedärm(e) n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

жаўцяго́нны, -ая, -ае.

Які садзейнічае выдзяленню жоўці ў кішэчнік (пра лекавыя сродкі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кише́чник анат. кішэ́чнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

intestine [ɪnˈtestɪn] n. звыч. pl. intestines кішэ́чнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)