Заварот кішак, гл. Непраходнасць кішэчніка

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

заварот кішак

т. 6, с. 492

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кі́шка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кі́шка кі́шкі
Р. кі́шкі кі́шак
Д. кі́шцы кі́шкам
В. кі́шку кі́шкі
Т. кі́шкай
кі́шкаю		 кі́шкамі
М. кі́шцы кі́шках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

за́ворот / за́ворот кишо́к мед. заваро́т кі́шак.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перыста́льтыка, -і, ДМ -тыцы, ж. (спец.).

Хвалепадобнае сцісканне сценак полых органаў (кішак, страўніка і інш.).

|| прым. перыстальты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кішэ́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Частка стрававальнай сістэмы чалавека і жывёл, якая пачынаецца за страўнікам і заканчваецца прамой кішкай; сукупнасць кішак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кетгу́т, -у, М -гу́це, м. (спец.).

Ніці, якія атрымліваюць з кішак дробнай рагатай жывёлы (скарыстоўваюцца пры хірургічных аперацыях для ўнутраных швоў).

|| прым. кетгу́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

энтэры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Спец. Запаленне слізістай абалонкі тонкіх кішак.

[Ад грэч. énteron — кішка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Dármverschlingung

f -, -en заваро́т кі́шак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кі́шачны і кішэ́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кішак, кішэчніка. Кішачныя захворванні. Кішэчная палачка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)