Кіто́ў Леанід Лявонавіч

т. 8, с. 312

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кі́т

‘жывёліна’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кі́т кіты́
Р. кіта́ кіто́ў
Д. кіту́ кіта́м
В. кіта́ кіто́ў
Т. кіто́м кіта́мі
М. кіце́ кіта́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кітабо́й, -я, мн. -і, -яў, м.

Марак, які займаецца промыслам кітоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кітабо́йны, -ая, -ае.

Звязаны з промыслам кітоў.

Кітабойная флатылія.

К. промысел.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

whale​2 [weɪl] v. палява́ць на кіто́ў, лаві́ць кіто́ў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кашало́т, -а, М -ло́це, мн. -ы, -аў, м.

Род зубатых кітоў з вялікай галавой.

|| прым. кашало́тавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кітало́ў, ‑лова, м.

Той, хто займаецца лоўляй кітоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кітало́ўны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з лоўляй кітоў. Кіталоўны промысел.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фінва́л, ‑а, м.

Буйная марская млекакормячая жывёліна падатрада бяззубых кітоў.

[Англ. finwhale.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

whaling [ˈweɪlɪŋ] n. палява́нне на кіто́ў; кітабо́йны про́мысел

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)