кіто́вы гл. кіт¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кіто́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кіто́вы кіто́вая кіто́вае кіто́выя
Р. кіто́вага кіто́вай
кіто́вае		 кіто́вага кіто́вых
Д. кіто́ваму кіто́вай кіто́ваму кіто́вым
В. кіто́вы (неадуш.)
кіто́вага (адуш.)		 кіто́вую кіто́вае кіто́выя (неадуш.)
кіто́вых (адуш.)
Т. кіто́вым кіто́вай
кіто́ваю		 кіто́вым кіто́вымі
М. кіто́вым кіто́вай кіто́вым кіто́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кіто́вы кито́вый;

○ к. вус — кито́вый ус

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кіто́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кіта ​1. Кітовы промысел.

•••

Кітовы вус гл. вусы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіто́вы Wálfisch -;

кіто́вы тлушч Wálfischtran m -(e)s, -e;

кіто́вы вус Físchbein n -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кіт¹, -а́, М кіце́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Вялікая марская млекакормячая жывёліна, знешне падобная на рыбу.

Зубатыя кіты.

2. часцей мн., перан. Пра чалавека, які мае выключна важнае значэнне ў якой-н. сферы дзейнасці.

Кіты навукі.

Кіты сучаснай касманаўтыкі.

|| прым. кіто́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).

К. вус.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кіто́вы вус

т. 8, с. 312

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кито́вый кіто́вы;

кито́вый ус кіто́вы вус.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

whalebone [ˈweɪlbəʊn] n. кіто́вы вус

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

baleen

[bəˈli:n]

n.

кіто́вы вус

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)