кіпцю́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кіпцю́р кіпцюры́
Р. кіпцюра́ кіпцюро́ў
Д. кіпцюру́ кіпцюра́м
В. кіпцю́р кіпцюры́
Т. кіпцюро́м кіпцюра́мі
М. кіпцюры́ кіпцюра́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кіпцю́р, -ра́ м.

1. ко́готь;

2. прост. но́готь;

◊ паказа́ць кіпцюры́ — показа́ть ко́гти;

трыма́ць у кіпцюра́х — держа́ть в когтя́х

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кіпцю́р і капцю́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Востры загнуты рагавы прыдатак на пальцах птушак, многіх паўзуноў і млекакормячых.

2. Пазногаць (разм.).

◊

Паказаць кіпцюры — пра пагрозу.

Трапіць у кіпцюры каму — аказацца, быць пад уладай каго-н.

|| памянш. кі́пцік, -а, мн. -і, -аў, м.

|| прым. кі́пцікавы, -ая, -ае.

|| прым. кіпцю́рны, -ая, -ае і капцю́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кіпцю́р м, Králle f -, -n, Kláue f -, -n;

паказа́ць (свае́) кіпцю́ры́ séine Krállen zéigen;

трыма́ць каго-н у кіпцю́ра́х j-n unter séiner Fúchtel [in der Hand] háben

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кіпцю́р і капцю́р, ‑а, м.

1. Востры загнуты рагавы прыдатак на пальцах птушак, многіх паўзуноў і млекакормячых. Варона перакулілася дагары, выставіла ногі з сагнутыхі кіпцюрамі і падрыхтавалася да абароны. Якімовіч. А бедны воўк, вадой падцяты, Скрабе па лёдзе капцюрамі. Колас.

2. Разм. Ногаць. Апамяталася Рыва, кінулася да бацькі, кіпцюрамі ўчапілася ў твар аднаму з катаў. Лынькоў.

•••

Паказаць кіпцюры гл. паказаць.

Трапіць у кіпцюры каму гл. трапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіпцюр, кіпець; пазур (абл.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

капцю́р гл. кіпцюр.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

капцю́рны гл. кіпцюр.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кі́пець, -пця, мн. -пці, -пцяў, м. (разм.).

Тое, што і кіпцюр.

|| прым. кі́пцевы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

капцю́р,

гл. кіпцюр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)