кізі́льнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. кізі́льнік
Р. кізі́льніку
Д. кізі́льніку
В. кізі́льнік
Т. кізі́льнікам
М. кізі́льніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кізі́льнік, -ку м., в разн. знач. кизи́льник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кізі́льнік, ‑у, м.

1. Кустовая расліна сямейства ружакветных з белымі або ружовымі кветкамі і дробнымі мучністымі ядомымі пладамі чырвонага або чорнага колеру.

2. Кусты, зараснікі кізілу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кізі́льнік

т. 8, с. 256

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кизи́льник в разн. знач. кізі́льнік, -ку м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)