ку́фель

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ку́фель ку́флі
Р. ку́фля ку́фляў
Д. ку́флю ку́флям
В. ку́фель ку́флі
Т. ку́флем ку́флямі
М. ку́флі ку́флях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ку́фель, -фля м. пивна́я кру́жка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ку́фель, -фля, мн. -флі, -фляў і ку́халь, -хля, мн. -хлі, -хляў, м.

Спецыяльны кубак для піва.

|| прым. ку́фельны, -ая, -ае, ку́флевы, -ая, -ае і ку́хальны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ку́фель м Séidel n -s, -, Maß f -, -e, Schóppen m -s, -; Mólle f -, -n; Krug m -(e)s, Krüge (піўны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

куфель

Том: 16, старонка: 253.

img/16/16-253_1282_Куфель.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Ку́фель ’бакал для піва’ (ТСБМ). Ст.-бел. куфель, кухель (з 1541 г.). Запазычанне праз польск. kufel з с.-в.-ням. kuefel (Булыка, Запазыч., 183).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ку́фель ‑фля і ку́халь, ‑хля, м.

Бакал для піва. Па шкле куфля аплывала белая пена і шлёпалася пад ногі. Лобан. Сабе Апейка папрасіў кухаль піва; пакуль буфетчыца налівала, агледзеўся, дзе б прыладзіцца. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́фель, ку́халь

(польск. kufel, ад с.-в.-ням. kuefel)

шкляны кубак для піва.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ку́халь гл. куфель.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ку́хальны гл. куфель.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)