курэ́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ры́ць; незак.

Тое, што і курыцца (у 1—3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

курэ́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. куры́ць кура́ць
Прошлы час
м. курэ́ў курэ́лі
ж. курэ́ла
н. курэ́ла

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

курэ́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. курэ́ю курэ́ем
2-я ас. курэ́еш курэ́еце
3-я ас. курэ́е курэ́юць
Прошлы час
м. курэ́ў курэ́лі
ж. курэ́ла
н. курэ́ла
Загадны лад
2-я ас. курэ́й курэ́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час курэ́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

курэ́ць несов.

1. (испускать копоть) копти́ть;

ля́мпа пачала́ к. — ла́мпа начала́ копти́ть;

2. (о пыли) поднима́ться столбо́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

курэ́ць, ‑рыць; незак.

Тое, што і курыцца (у 1–3 знач.). Цыгарка з газеты густа курэла на попельніцы. Хадкевіч. Мокрая зямля пачынала курэць параю. Ракітны. Машына .. неслася па шашы, аж курэў снег. Арабей.

•••

Аж (толькі) пыл курыць гл. пыл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

курэ́ць

1. (дыміць) rúßen vi, quálmen vi;

2. (падымацца слупам) áufwirbeln vi (пра пыл)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

закурэ́ць², 1 і 2 ас. не ўжыв., -э́е; зак.

Пачаць курэць.

Галавешка закурэла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пакурэ́ць, ‑эе; зак.

Курэць некаторы час. Лучына пакурэла і загасла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чадзі́ць, -джу́, -дзі́ш, -дзі́ць; -дзім, -дзіце́, -дзя́ць; незак.

1. Утвараць чад, куродымець, курэць.

Лямпа чадзіць.

Печ чадзіць.

2. Напускаць чаду, дыму.

Не чадзі ты папяросай.

|| зак. начадзі́ць, -чаджу́, -ча́дзіш, -ча́дзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

rúßen

vi дымі́ць, курэ́ць, ча́дзіць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)