ку́рчыцца, -чуся, -чышся, -чыцца; незак.

1. Сціскацца ўсім целам (ад болю, сутаргі, холаду і пад.).

К. ад болю.

2. Рабіцца няроўным, пагнутым; скручвацца, выгінацца.

Бяроста курчылася на агні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ку́рчыцца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ку́рчуся ку́рчымся
2-я ас. ку́рчышся ку́рчыцеся
3-я ас. ку́рчыцца ку́рчацца
Прошлы час
м. ку́рчыўся ку́рчыліся
ж. ку́рчылася
н. ку́рчылася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ку́рчыцца несов.

1. (от судороги, боли) ко́рчиться;

2. (от холода и т.п.) ёжиться, жа́ться;

3. (становиться неровным) коро́биться, корёжиться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ку́рчыцца

1. (ад болю, сутаргі) sich krümmen;

2. (ад холаду і пад.) zusámmenkauern vi;

3. (рабіцца няроўным) sich verzíehen* (пра дрэва, мэблю і пад.); sich krümmen, wéllig wérden (пра кардон і пад.); steif stéhen* vi (пра вопратку)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ку́рчыцца ’сціскацца ўсім целам’ (ТСБМ, Шат., З нар. сл.). Укр. корчитися, рус. корчиться ’тс’, ст.-слав. кърчити, серб.-харв. кр̏чити се, славен. kŕčiti se ’тс’, польск. kurczyć się, чэш. krčiti sě, славац. kŕčiť ’тс’. У польскай мове r > ur, таму трэба думаць, што бел. курчыцца ўзнікла пад уплывам польск. kurczyć się. Індаеўрапейскіх і балтыйскіх паралелей няма (гл. Слаўскі, 3, 396–397).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ку́рчыцца і ко́рчыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; незак.

1. Сціскацца ўсім целам, скручвацца (ад холаду, болю і пад.). Легіянеры курчацца ад марозу, наставілі каўняры шынялёў. Колас. [Хлопец] быў ранены ў ногі і ў жывот і вельмі пакутліва курчыўся ў агоніі, сілячыся штосьці сказаць непаслухмяным языком. Мележ. У жыце, схапіўшыся за нагу, корчыўся Вано. Няхай.

2. Рабіцца няроўным, пагнутым; крывіцца, выгінацца. [Машыніст] саскочыў на зямлю, пераступіў цераз разарваны тэлефонны провад, што курчыўся на снезе. Мележ. На агні адставала ад дрэва кара; шэрая, яна корчылася, што гадзюка, і з яе капала вада. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́рчиться ку́рчыцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́рчыцца,

гл. курчыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

squirm [skwɜ:m] v.

1. выгіна́цца; ку́рчыцца;

squirm in agony ку́рчыцца ў аго́ніі

2. паце́пвацца, ку́рчыцца сарамлі́ва;

squirm under a reproach сці́снуцца, пачу́ўшы папро́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

крю́читься згіна́цца ў крук, ку́рчыцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)