ку́рта
‘жывёліна’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ку́рта |
ку́рты |
| Р. |
ку́рты |
ку́рт
ку́ртаў |
| Д. |
ку́рце |
ку́ртам |
| В. |
ку́рту |
ку́рт
ку́ртаў |
| Т. |
ку́ртай
ку́ртаю |
ку́ртамі |
| М. |
ку́рце |
ку́ртах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ку́рта
‘асоба’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ку́рта |
ку́рты |
| Р. |
ку́рты |
ку́рт
ку́ртаў |
| Д. |
ку́рце |
ку́ртам |
| В. |
ку́рту |
ку́рт
ку́ртаў |
| Т. |
ку́ртай
ку́ртаю |
ку́ртамі |
| М. |
ку́рце |
ку́ртах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ку́рта м. и ж., разг. ку́цая соба́ка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
курта
Том: 16, старонка: 241.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
ку́рта
(польск. kurta, ад венг. kurta = сабака)
бясхвосты або караткахвосты сабака.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Ку́рта 1 ’куртаты, бясхвосты (ці з кароткім хвастом)’ (Сцяц., Др.-Падб., Мал., Шн., Яруш.), ’маларослы’ (Мал.), ’кепскі, горшы’ (Сцяц.). Запазычанне з польск. kurta (Кюнэ, Poln., 70; Слаўскі, 3, 414–415). Параўн. куртаты (гл.).
Ку́рта 2 ’сучка’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. літ. kùrtas ’паляўнічы сабака’ (Сл. паўн.-зах., 2, 584). Балтызм.
Ку́рта 3 ’куртка’ (Шат., Бяльк., Серб., Нас., Сержп., Ск., Мат. Маг., Тарнацкі, Studia). Запазычанне з польск. kurta ’тс’ (Слаўскі, 3, 413; Кюнэ, Poln., 70).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ку́рцік 1 ’малы, куртаты’ (Сцяшк.). Гл. курта 1.
Ку́рцік 2 ’курта’ (Бяльк., Сержп. Пр., Сержп. Грам., Мат. Маг.). Да курта 3 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Курда́ ’чалавек малога росту’ (Ян., Нар. сл.). Да *курта. Параўн. курдаты (гл.) і куртатыj (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пінжа́к, пінджа́к ’частка мужчынскага касцюма — куртка з рукавамі’ (ТСБМ, Шат., Касп., Бяльк., ТС; паўн.-бел., брэсц., баран., ЛА, 4); мсцісл. піпжачонык, пінжачонка ’тс’ (Юрч. СНЛ). З рус. пиджа́к ’тс’ з устаўным ‑н‑, ці з польск. pindżak ’тс’, якія з англ. pea‑jacket ’куртка, кароткае паліто’ < с.-нідэр. pîe ’байкавая курта’ (Фасмер, 3, 259).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сабака, пёс / вартавы: аўчарка / паляўнічы: ганчак, ваўкадаў; цюлік, барбос (разм.) / дваровы: дварняк (разм.) / з кароткім ці ўрэзаным хвастом: курта (разм.); ваўкарэз (абл.); цюця, цюцька (дзіц.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)