курду́пы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
курду́пы |
курду́пая |
курду́пае |
курду́пыя |
| Р. |
курду́пага |
курду́пай
курду́пае |
курду́пага |
курду́пых |
| Д. |
курду́паму |
курду́пай |
курду́паму |
курду́пым |
| В. |
курду́пы (неадуш.)
курду́пага (адуш.) |
курду́пую |
курду́пае |
курду́пыя (неадуш.)
курду́пых (адуш.) |
| Т. |
курду́пым |
курду́пай
курду́паю |
курду́пым |
курду́пымі |
| М. |
курду́пым |
курду́пай |
курду́пым |
курду́пых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Курду́пы ’кароткахвосты, прыземісты’ (Нас., Бяльк.). Гл. курдупель.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Курду́пель ’чалавек малога росту’ (Мат. Гом., З нар. сл., КЭС, лаг., Нар. лекс., ТС, Касп., Сцяшк. Сл.). Укр. курдупель ’тс’, польск. kurdupel ’тс’ хутчэй за ўсё запазычаны з беларускай або ўкраінскай мовы. Бел. курдупель ад курдупы (гл.). Складанае слова рэканструюецца як kъrno‑dupъ (параўн. kъrno‑nosъ ’курносы’). Падрабязна гл. Лабко, Бел.-польск. ізал., 72–73 з картай на с. 71. Гіпотэза аб балтыйскім паходжанні неверагодная. Літ. kurdùpelis само запазычана з бел. курдупель (параўн. Лаўчутэ. Балтизмы, 116).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)