кура́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Кіраўнік, апякун.

|| прым. кура́тарскі, -ая, -ае.

К. студэнцкай групы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кура́тар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кура́тар кура́тары
Р. кура́тара кура́тараў
Д. кура́тару кура́тарам
В. кура́тара кура́тараў
Т. кура́тарам кура́тарамі
М. кура́тару кура́тарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кура́тар м., в разн. знач. кура́тор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кура́тар, ‑а, м.

1. Кіраўнік, апякун. Куратар студэнцкай групы.

2. Студэнт-медык, замацаваны за хворым у клініцы для назірання за станам яго здароўя.

[Ад лац. curator — апякун.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кура́тар м (студэнцкай групы) Beráter m -s, -, Grúppenberater m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кура́тар

(лац. curator = апякун)

асоба, якой даручана кіраўніцтва, нагляд за кім-н., чым-н. (напр. к. групы);

2) студэнт у клініцы, які назірае за хворым (гл. курацыя 2).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Кура́тар ’кіраўнік, апякун’ (ТСБМ). Запазычанне праз рускую мову з ням. Kurator ’тс’ (Шанскі, 2, 8, 451).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кура́тар

(лац. curator = апякун)

асоба, якой даручана кіраўніцтва, нагляд за кім-н., чым-н. (напр. к. групы).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

кура́тор кура́тар, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Kurátor

m -s, -tóren апяку́н, кура́тар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)