кураня́тнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кураня́тнік |
кураня́тнікі |
| Р. |
кураня́тніка |
кураня́тнікаў |
| Д. |
кураня́тніку |
кураня́тнікам |
| В. |
кураня́тнік |
кураня́тнікі |
| Т. |
кураня́тнікам |
кураня́тнікамі |
| М. |
кураня́тніку |
кураня́тніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
кураня́тнік м., в разн. знач. цыпля́тник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цыпля́тник в разн. знач. кураня́тнік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)