курады́м

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. курады́м
Р. курады́му
Д. курады́му
В. курады́м
Т. курады́мам
М. курады́ме

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

курады́м,

гл. куродым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Курады́м ’куродым’ (ТСБМ, КЭС, лаг.). Гл. куродым.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

куро́дым і курады́м, ‑у, м.

Густы едкі дым пры тленні, гарэнні без полымя. Дол на грудку штогод засеян шышкамі. Іх хапае будачніку, каб па вясне капціць кумпякі, а ў чэрвеньскія вечары бараніцца ад камароў, заедзі куродымам. Навуменка. Ён мог сказаць, якім агнём гарыць дрэва: сіняватым — алешына, спачатку чырвоным з курадымам, а потым медным — бяроза, светлым і лёгкім — елка. Карпаў. // Асадак ад дыму; копаць, сажа. Агонь наш ужо нават не дыміўся. Пасярэдзіне вуголля стаяла чорная ад куродыму каструля. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

курады́міць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. курады́млю курады́мім
2-я ас. курады́міш курады́міце
3-я ас. курады́міць курады́мяць
Прошлы час
м. курады́міў курады́мілі
ж. курады́міла
н. курады́міла
Загадны лад
2-я ас. курады́м курады́мце
Дзеепрыслоўе
цяп. час курады́мячы

Крыніцы: dzsl2007, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ко́поть ж. са́жа, -жы ж., куро́дым, -му м., курады́м, -му м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Ко́дым ’заядлы курэц’ (Нар. лекс.). Да *копта‑дым. Параўн. курадым (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

soot​1 [sʊt] n. са́жа; ко́паць; куро́дым, курады́м;

cover smth. in soot закуры́ць, закуро́дыміць што-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ку́рава, ‑а, н.

Разм. Куродым, курадым. Курава ішло далей, агортваючы дымам дзве трыццацісвячовыя лямпачкі пад столлю. Гартны. І пахне яшчэ перагарам вугалю і газавым куравам. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

smoke

[smoʊk]

1.

n.

1) дым -у m.

2) куро́дым, курады́м -у m., густы́ е́дкі дым

blackened with smoke — закурэ́лы, закуро́дымлены, зады́млены

3) пераку́р -у m., курэ́ньне n.

to have a smoke — закуры́ць

4) ку́рыва n.

5) Figur. засло́на f.

2.

v.i.

1) дыме́ць; дымі́цца; куры́цца

The furnace smokes — Печ дымі́ць

2) куры́ць, заку́рваць (цыгарэ́ту, лю́льку)

3) курэ́ць, пакрыва́цца са́жай, задымля́цца

3.

v.t.

1) вэ́ндзіць, дымі́ць (мя́са, ры́бу, кумпякі́)

2) зады́мліваць

•

- go up in smoke

- smoke out

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)