кумі́рня, -і, мн. -і, -рань і -рняў, ж.

Язычніцкая малельня з кумірамі; капішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кумі́рня

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кумі́рня кумі́рні
Р. кумі́рні кумі́рань
кумі́рняў
Д. кумі́рні кумі́рням
В. кумі́рню кумі́рні
Т. кумі́рняй
кумі́рняю		 кумі́рнямі
М. кумі́рні кумі́рнях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кумі́рня ж. куми́рня

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кумі́рня, ‑і; Р мн. ‑рань; ж.

Невялікая язычніцкая малельня з кумірамі; капліца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

куми́рня этн. кумі́рня, -ні ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)