кулябя́ка, -і, ДМ -бя́цы, мн. -і, -бя́к, ж.

Прадаўгаваты вялікі пірог, начынены мясам, рыбай, капустай і інш.

|| прым. кулябя́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кулябя́ка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кулябя́ка кулябя́кі
Р. кулябя́кі кулябя́к
Д. кулябя́цы кулябя́кам
В. кулябя́ку кулябя́кі
Т. кулябя́кай
кулябя́каю		 кулябя́камі
М. кулябя́цы кулябя́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кулябя́ка ж., кул. кулебя́ка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кулябя́ка, ‑і, ДМ ‑бяцы, ж.

Прадаўгаваты вялікі пірог, начынены рыбай, мясам і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кулебя́ка кул. кулябя́ка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)