Verbum

анлайнавы слоўнік

кульну́ць гл. куляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кульну́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кульну́ць сов.

1. опроки́нуть; кувыркну́ть;

2. прост. (выпить) опроки́нуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кульну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

Аднакр. да куляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кульну́ць (úm)stürzen vt, úmwerfen* vt; (úm)kíppen vi (экіпаж і г. д.); über den Háufen rénnen* [wérfen*] (паваліць);

◊

кульну́ць ча́рку разм. éinen hében*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

куля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак., што.

Валіць набок; пераварочваць, перакульваць.

◊

Куляць чарку (разм.) — выпіваць.

|| аднакр. кульну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты.

|| наз. куля́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

куля́ць гл. кульнуць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

◎ Ківерну́ць ’кульнуць, крутнуць’ (ТС). Гл. кавыраць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

куле́ць, выкл. у знач. вык.

Разм. Ужываецца ў значэнні дзеясловаў кульнуцца, кульнуць. Крывёю заліўся Жаўнер ля дзвярэй. Кулець за парог і другі, нібы сноп. Вялюгін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

се́пнуць

‘кульнуць, перакуліць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)