ку́льба

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ку́льба ку́льбы
Р. ку́льбы ку́льб
ку́льбаў
Д. ку́льбе ку́льбам
В. ку́льбу ку́льбы
Т. ку́льбай
ку́льбаю		 ку́льбамі
М. ку́льбе ку́льбах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ку́льба, ‑ы, ж.

Разм. Палка з загнутым верхнім канцом для апоры пры хадзьбе. Абапёршыся на кульбу, дзед уважліва разглядаў дзяцей. Рылько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́льба, -ы, мн. -ы, кульб і кульба́ка, -і, ДМ -ба́цы, мн. -і, -ба́к, ж. (разм.).

Палка з загнутым верхнім канцом для апоры пры хадзьбе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ку́льба и кульба́ка ж., разг. клюка́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ку́льба ж. Krücke f -, -n, Krúmmstab m -(e)s, -stäbe

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Кульба К. Я. 4/286

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

кульба́ка, ‑і, ДМ ‑бацы, ж.

Разм. Тое, што і кульба. Свату падзяка альбо кульбака. З нар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клюка́ ку́льба, -бы ж., кульба́ка, -кі ж., крыву́ля, -лі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kostur

м. кій, кульба

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

walking stick

ку́льба, па́лка f., кіёк -йка́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)