ку́кла, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Жаночая прычоска: сабраныя ў касу і закручаныя ззаду валасы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ку́кла

‘жаночая прычоска’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. ку́кла
Р. ку́клы
Д. ку́кле
В. ку́клу
Т. ку́клай
ку́клаю
М. ку́кле

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ку́кла прям., перен. ля́лька, -кі ж.;

◊

чёртова ку́кла чо́ртава ля́лька.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ку́кла ж. (женская причёска) у́зел м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ку́кла, ‑ы, ж.

Род жаночай прычоскі: сабраныя ў касу і закручаныя ззаду валасы. Чорныя валасы, наспех закручаныя ў куклу, павіваліся густымі пасмамі. Мурашка. Тугая каса, закручаная ў куклу, надавала твару строгасць. Ваданосаў. // Пасма кужалю, завязаная пэўным чынам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́кла ж (жаночая прычоска) Knóten m -s, -;

завяза́ць ку́клу éinen Knóten máchen [knüpfen, schlíngen*]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кукла

Том: 16, старонка: 214.

img/16/16-214_1074_Кукла.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Ку́кла 1 ’звязка начэсанага льну, залом’, звязваецца з кука 2 (гл.). Параўн. серб.-харв. ку̏ка ’крук’ і бел. кукла ’залом’.

Ку́кла 2 ’амяла’ (Жыв. сл.). Гл. кукла 1.

Ку́кла 3 ’род жаночай прычоскі’ (ТСБМ, Шат., Сл. паўн.-зах., Ян., Касп., З нар. сл., КЭС, лаг., Сцяшк.). Гл. кукла 1.

Ку́кла 4 ’сусла’ (ТС). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бибабо́ (комическая кукла) бібабо́ нескл., ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бібабо́ нескл., ж. (комическая кукла) бибабо́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)