кука́рда, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, кука́рд і -аў, ж.

Знак устаноўленага ўзору на форменнай фуражцы.

|| прым. кука́рдны, -ая, -ае і кука́рдавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кука́рда

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кука́рда кука́рды
Р. кука́рды кука́рдаў
Д. кука́рдзе кука́рдам
В. кука́рду кука́рды
Т. кука́рдай
кука́рдаю		 кука́рдамі
М. кука́рдзе кука́рдах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кука́рда ж. кока́рда

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кука́рда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Значок прынятага ўзору на форменнай шапцы. Блішчала залатая лётчыцкая кукарда на фуражцы. Хомчанка.

[Фр. cocarde.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кука́рда

т. 8, с. 567

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кука́рда ж вайск Kokárde f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кука́рда

(фр. cocarde)

спецыяльны значок на форменнай шапцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Кука́рда ’бант, складка’ (ТСБМ, Шпіл.). Да какарда. Кантамінацыя з кука 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кукарда; цэшка (абл.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

цэ́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж. (разм.).

Кукарда.

Шапка з цэшкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)