кузу́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж. Тое, што і казяўка.

|| памянш.-ласк. кузу́рачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кузу́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кузу́рка кузу́ркі
Р. кузу́ркі кузу́рак
Д. кузу́рцы кузу́ркам
В. кузу́рку кузу́рак
Т. кузу́ркай
кузу́ркаю		 кузу́ркамі
М. кузу́рцы кузу́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кузу́рка ж., см. казя́ўка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кузу́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Тое, што і казяўка. Маркотныя цені сышлі на папары, Дзе мошкі, кузуркі і пчолак атары Мядок бралі з кветак духмяных. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кузу́рка ж. разм. Käferchen n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Кузу́рка ’казяўка’ (ТСБМ, Сл. паўн.-зах., КЭС, лаг., Янк. Мат.). Да казурка (у > о пад уплывам наступнага у). Суфіксацыя на ‑урка (параўн. пячурка) (Сцяцко, Афікс. наз., 182).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

казе́лька

‘кузурка, казюлька’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. казе́лька казе́лькі
Р. казе́лькі казе́лек
Д. казе́льцы казе́лькам
В. казе́льку казе́лек
Т. казе́лькай
казе́лькаю		 казе́лькамі
М. казе́льцы казе́льках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

казя́ўка, -і, ДМ -зя́ўцы, мн. -і, -зя́вак, ж.

1. Усякае маленькае насякомае; кузурка.

У святле фар мітусіліся казяўкі.

2. перан. Пра нікчэмнага чалавека.

Я не жадаю падпарадкоўвацца гэтай казяўцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

arachnid

[əˈræknɪd]

n.

павукападо́бная кузу́рка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

казю́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Абл. Казяўка, кузурка. Па сухой сцяблінцы.. узбіралася нейкая казюрка. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)