ку́бачак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ку́бачак ку́бачкі
Р. ку́бачка ку́бачкаў
Д. ку́бачку ку́бачкам
В. ку́бачак ку́бачкі
Т. ку́бачкам ку́бачкамі
М. ку́бачку ку́бачках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ку́бачак, -чка м. ча́шечка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ку́бачак ’масленіца’ (Сцяшк.). Гл. кубак. Словаўтваральная структура: *куб‑ак‑ек.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паі́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Кубачак з доўгім носікам і паўзакрытым верхам, з якога пояць ляжачых хворых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паі́льнік, ‑а, м.

Спец. Кубачак з доўгім носікам і паўзакрытым верхам, з якога пояць слабых хворых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Krügel

n -s, - ку́бачак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

teacup [ˈti:kʌp] n. ку́бачак для гарба́ты, ча́йны ку́бачак

♦

a storm in a teacup бу́ра ў шкля́нцы вады́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tea break [ˈti:ˌbreɪk] n. перапы́нак на ку́бачак гарба́ты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

патармашы́ць, ‑машу, ‑мошыш, ‑мошыць; зак., каго-што.

Разм. Тое, што і патармасіць. Зіна яшчэ раз патармашыла адной рукой клунак, выняла.. фарфоравы кубачак. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усма́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., каго-што.

Смажачы, згатаваць; добра прасмажыць. На прыпеку старая ўсмажыла яечню, наліла кубачак сырадою, паклала акрайчык хлеба і ўсё ўпрошвала, каб хаця ела [Галя]. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)