крэ́йда, -ы, ДМ -дзе, ж.

Мяккі белы вапняк, які ўжыв. для пабелкі, пісання і інш.

Пісаць крэйдай на дошцы.

|| прым. крэ́йдавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крэ́йда

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. крэ́йда
Р. крэ́йды
Д. крэ́йдзе
В. крэ́йду
Т. крэ́йдай
крэ́йдаю
М. крэ́йдзе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

крэ́йда ж. мел м.; (для письма и т.п. — ещё) мело́к м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Крэйда, гл. Мел

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

крэ́йда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Тое, што і мел. Залежы крэйды. Пісаць крэйдай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крэ́йда

т. 8, с. 535

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

крэ́йда ж. Kréide f -, -n;

бялі́ць крэ́йдай kréiden vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

крэ́йда

(ст.-польск. krejda < ням. Kreide, ад лац. creta)

кавалак мелу, які ўжываецца для пісьма.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Крэ́йда ’мел’ (ТСБМ, Гарэц., Бяльк., Яшк., Касп., Грыг.). Укр. крейда, рус. (паўдн.-зах.) крейда ’тс’. Запазычанне праз польск. krejda, kreda з лац. crēta ’тс’. Форма krejda запазычана з с.-в.-ням. kride (ням. Kreide) (Слаўскі, 3, 82).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

крэ́йда Выкапнёвая белая вапна; мяккі мучністы вапняк (БРС).

□ ур. Крэйдзікава (поле) каля в. Васькавічы Слаўг.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)