крытыка́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (неадабр.).

Чалавек, які схільны ўсё крытыкаваць, ва ўсіх бачыць адны недахопы.

|| ж. крытыка́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. крытыка́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крытыка́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. крытыка́н крытыка́ны
Р. крытыка́на крытыка́наў
Д. крытыка́ну крытыка́нам
В. крытыка́на крытыка́наў
Т. крытыка́нам крытыка́намі
М. крытыка́не крытыка́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

крытыка́н м., неодобр. критика́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крытыка́н, ‑а, м.

Неадабр. Пра чалавека, схільнага да прыдзірлівай, неабгрунтаванай крытыкі, звычайна павярхоўнай. Даўно, напрыклад, вядомы байцы тып крытыкана, які, каб выслужыцца самому, бэсціць усіх і толькі перад начальнікам ходзіць на лапках. Казека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крытыка́н м. зняважл Krítteler m -s, -; Méckerer m -s, - (разм.); Kritikáster m -s, - (высок.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

критика́н неодобр. крытыка́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Kritikáster

m -s, - крытыка́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

faultfinder

[ˈfɔlt,faɪndər]

n.

прычэ́па, прыдзі́ра m. & f.; крытыка́н -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

critic

[ˈkrɪtɪk]

n.

1) кры́тык -а m.

2) крытыка́н -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

backseat driver

informal

1) пасажы́р, які́ ву́чыць або́ крытыку́е

2) крытыка́н -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)