крывізна́, -ы́, ж.

1. гл. крывы.

2. Крывое, сагнутае месца.

К. стала.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крывізна́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. крывізна́
Р. крывізны́
Д. крывізне́
В. крывізну
Т. крывізно́й
крывізно́ю
М. крывізне́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

крывізна́ ж. кривизна́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крывізна́, ‑ы, ж.

1. Уласцівасць крывога (у 1 знач.); скрыўленасць, перакошанасць. Крывізна сцяны.

2. Велічыня, якая характарызуе ступень адхілення ад прамой. Крывізна лініі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крывізна

т. 8, с. 495

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

крывізна́ ж Krümmung f -, -en, Bíegung -, -en;

крывізна́ зямно́й паве́рхні die Krümmung der Érdoberfläche, Érdkrümmung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

крывы́, -а́я, -о́е.

1. Выгнуты, не прамы.

Крывая дошка.

К. цвік.

Крывога дрэва не выпрастаеш (прыказка).

2. Ненармальны, пакалечаны (пра часткі цела).

Крывая рука.

3. 3 пашкоджанай нагой (нагамі); кульгавы (разм.).

|| наз. крывізна́, -ы́, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кривизна́ крывізна́, -ны́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

krzywizna

ж. крывізна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

curvature [ˈkɜ:vətʃə] n. tech. крывізна́, скрыўле́нне;

curvature of the spine med. скрыўле́нне пазвано́чніка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)