крыва́ўнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. крыва́ўнік
Р. крыва́ўніку
Д. крыва́ўніку
В. крыва́ўнік
Т. крыва́ўнікам
М. крыва́ўніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

крыва́ўнік, -у, м.

Шматгадовая травяністая лекавая расліна з пёрыстымі рассечанымі лістамі і моцным пахам.

|| прым. крыва́ўнікавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крыва́ўнік, -ку м., бот. тысячели́стник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крыва́ўнік, ‑у, м.

Шматгадовая травяністая лекавая расліна сямейства складанакветных з пёрыстымі рассечанымі лістамі і моцным пахам. Рыбачка падняла яго, схавала, Крываўнікам на ранах кроў спыніла. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Крываўнік 6/130

- » - звычайны 6/130, 296—297 (укл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

крыва́ўнік

т. 8, с. 494

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

крыва́ўнік м. бат. Scháfgarbe f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Крыва́ўнік 1 ’лекавая расліна сямейства складанакветных, Achilea L.’ (ТСБМ, Сл. паўн.-зах., Сцяшк., Кіс., Жыв. сл., Касп., Мат. Гом.). Гл. кроў.

Крыва́ўнік 2. Гл. крывавец 2 (Нар. лекс.) і крываўнік 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тысячели́стник бот. крыва́ўнік, -ку м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

драбнакве́ткавы, ‑ая, ‑ае.

З дробнымі кветкамі. Драбнакветкавы крываўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)