крушэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. крушэ́нне
Р. крушэ́ння
Д. крушэ́нню
В. крушэ́нне
Т. крушэ́ннем
М. крушэ́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

крушэ́нне, -я, н.

1. Няшчасны выпадак, катастрофа (цягніка, судна і пад.).

Пацярпець к.

2. перан. Гібель, крах.

К. надзей і планаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крушэ́нне ср., в разн. знач. круше́ние;

к. цягніка́ — круше́ние по́езда

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крушэ́нне, ‑я, н.

1. Няшчасны выпадак, катастрофа з поездам у дарозе. Крушэнне цягніка. Пацярпець крушэнне. // Гібель судна. Крушэнне парахода.

2. перан.; чаго. Гібель, крах. Крушэнне каланіяльнай сістэмы. Крушэнне надзей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крушэ́нне н

1. Únfall m -s, -fälle, Únglück n -(e)s, -e; Katastróphe f -, -n; Schíffbruch m -(e)s, -brüche (карабля);

пацярпе́ць крушэ́нне verúnglücken vi (s); Schíffbruch erléiden; (тс пра цягнік) entgléisen vi (s);

2. перан Schéitern n -s, Zusámmenbruch m, Zusámmensturz m -es, -stürze;

крушэ́нне ўсі́х надзе́й das Schéitern [der Zusámmenbruch] áller Hóffnungen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

круше́ние в разн. знач. крушэ́нне, -ння ср.;

круше́ние по́езда крушэ́нне цягніка́ (по́езда);

потерпе́ть круше́ние пацярпе́ць крушэ́нне;

круше́ние всех наде́жд крушэ́нне ўсіх надзе́й.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

банкру́цтва, -а, н.

1. Неплацежаздольнасць у выніку разарэння даўжніка.

Б. фірмы.

2. перан. Крушэнне, поўная няўдача ў ажыццяўленні чаго-н.

Поўнае б.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

караблекрушэ́нне, ‑я, н.

Крушэнне, гібель карабля ў моры. Пацярпець караблекрушэнне. Караблекрушэнне ў буру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

disruption [dɪsˈrʌpʃn] n. падры́ў; зрыў; крушэ́нне;

the disruption of an empire крушэ́нне імпе́рыі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

derailment [dɪˈreɪlmənt] n. сход з рэ́ек; крушэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)