Кру́мкаць2 ’капрызіць (пра дзяцей)’ (Федар. Рук.), ’выпрошваць’ (Сцяц.). Магчыма, кантамінацыя крумкаць1 (гл.) і канькаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
закру́мкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Пачаць крумкаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кру́мканнеср.
1. ка́рканье;
2. ква́канье; см.кру́мкаць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кру́мканне, ‑я, н.
Дзеяннепаводлезнач.дзеясл.крумкаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Крумканне крумкача. □ Спеў салаўёў, аднастайнае крумканне жаб у блізкай крыніцы, пах чаромхі і бэзу расчулілі Чыжыка.Лупсякоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Кро́мкаць1 ’каркаць (пра крык гругана)’ (Нар. лекс.). Гл. крумкаць.
◎ Кромкаць2 ’выпрошваць’ (Сцяшк. Сл.). Магчыма, кантамінацыя кромкацьі (гл.) і канькаць ’выпрошваць’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
krähen
vi ка́ркаць, кру́мкаць; пець (пра пеўня)
◊ kein Hahn kräht danách — пра гэ́та ніхто́ i не ўспаміна́е, гэ́та да́ўно быллём зарасло́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)