кругля́к, -а́ і -у́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. -а́. Тоўстае кароткае палена акруглай формы.

Адрэзаць пару круглякоў ад бервяна.

2. -у́, зб. Нячэсанае круглае бярвенне як будаўнічы матэрыял (разм.).

Хата з тоўстага кругляку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Кругля́к

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Кругля́к
Р. Кругляка́
Д. Кругляку́
В. Кругля́к
Т. Кругляко́м
М. Кругляку́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кругля́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кругля́к круглякі́
Р. кругляка́ кругляко́ў
Д. кругляку́ кругляка́м
В. кругля́к круглякі́
Т. кругляко́м кругляка́мі
М. кругляку́ кругляка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кругля́к спец., разг. кругля́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кругля́к, -ка́ м.

1. (бревно) кругля́к, кругля́ш;

2. бот. си́тник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кругля́к, ‑а, м.

1. Абрубак дрэва, кароткае тоўстае палена акруглай формы. Парэзаць бервяно на круглякі. □ Падбліжалася грамада рабочых, якія цягнулі на кругляках здаровую роўную хваіну. Гартны.

2. зб. Нячэсанае круглае бярвенне як будаўнічы матэрыял. На хутары стаялі чатыры прасторныя хаты, пуні і гумны з тоўстага кругляка. Грахоўскі. Побач.. здаровая, вялікая хата з смольнага кругляка. Чорны.

3. Разм. Пра тоўстага, круглага чалавека. Але гэта яшчэ дзед быў! Ружовы, белабароды кругляк. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кругля́к м Rúndholz n -es, -hölzer, Stángenholz n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Кругля́к 1 ’кароткае тоўстае палена круглай формы’ (ТСБМ, П. С., Хар., Сцяшк., Янк. III, Шушк., В. В., Шат., Сл. паўн.-зах.). Гл. круглы.

Кругля́к 2 ’махавое балота з вадой’ (Яшк.). Гл. круг 8.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кругля́к

1. Махавое балота з вадой (Жытк.).

2. Хлеў для авечак (Докш. ДАБМ).

3. Трава сіт Juncus, якая расце на балотах, берагах рэк і на нізкіх лугах (БРС).

4. Тарфяное балота, дзе расце трава падвей Eriophorum vaginatum L. (Жытк.). Тое ж кругле́ц (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

круглячо́к, ‑чка, м.

Памянш.-ласк. да кругляк; невялікі кругляк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)