Verbum

анлайнавы слоўнік

кропи́ть несов. крапі́ць; (брызгать) пы́рскаць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кропить

Том: 16, старонка: 172.

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

крапі́ць несов. (обрызгивать) кропи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кропи́ться страд. крапі́цца; пы́рскацца; см. кропи́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кропле́ние крапле́нне, -ння ср.; пы́рсканне, -ння ср.; см. кропи́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Кро́пнуць, кропнуты ’ударыць, стукнуць’ (Клім.). Да крапіць (гл.). Што датычыць семантыкі, параўн. укр. кропити ’моцна біць’, рус. кропить ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Крапі́ць ’пырскаць’ (ТСБМ, Сл. паўн.-зах.). Укр. кропити, рус. кропить ’тс’, ст.-слав. кропити, серб.-харв. кро̀пити, славен. kropíti ’тс’, польск. kropić, чэш. kropiti, славац. kropiť, н.-луж. kšopiś ’тс’. Прасл. kropiti не мае надзейных індаеўрапейскіх паралелей (параўн. Слаўскі, 3, 132–133; Фасмер, 2, 382).

Крапі́ць ₂ ’мацаваць’ (Мат. Гом., Ян.), ’латаць, зашываць’ (Нар. сл., Нар. словатв., Ян.). Гл. крэпкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)